Różana Panna Cotta - mniam!

Pierwsze podejście do Panna Cotty – udane! Wcześniej sceptycznie podchodziłam do tego deseru, bo kojarzył mi się z budyniami na zimno podawanymi w szkolnych stołówkach lub barach mlecznych, ale  byłam w błędzie! I chociaż podróżowałam po regionie północnych Włoch Emilii-Romanii, to nie miałam okazji skosztować tego delikatnego, waniliowego deseru, bo straciłam głowę dla” tiramisu” i tortellini ze świeżym parmezanem :)

Ogólnie uważam, że to niesprawiedliwe, że Włosi mają piękne zabytki, cudowne krajobrazy, pyszne potrawy, a w dodatku w przeciwieństwie do Polaków potrafią celebrować życie, cieszyć się chwilą, rozmową z przypadkowo spotkanym przyjacielem, kawą z pianką. Tak im tego zazdroszczę.. I chociaż we Włoszech byłam zaledwie trzy razy, to zawsze wracając z tej kolebki cywilizacji - odbijam się o chmurne Polaków miny niczym o ścianę. Polacy - więcej radości życia!!!

Ale było o deserach, a dokładniej o Panna cotcie to pyszny włoski deser, przygotowywany ze śmietanki kremówki, mleka, żelatyny, wanilii i cukru, dość szybki w przygotowaniu i niezwykle efektowny ze względu na to, że można go przygotować w foremkach o najdziwniejszych kształtach :) Ja spróbowałam silikonowych foremek-różyczek i efekt jest bardzo przyjemny dla oka, a dla podniebienia po prostu błogi smak. Panna cotta otulona sosem malinowym lub truskawkowym – w sezonie letnim pyszne...

    Ja na razie spróbowałam takiego „gotowca” Panna Cotty z Winia i w smaku jest bardzo smaczna, w dodatku szybko się ja przygotowuje :)

    Ale następnym razem będzie to już prawdziwa Panna Cotta własnoręcznie przyrządzona ze śmietanki, mleka i wanilii :)